Zoet

Als proefthema deze keer bij Euryanthe hadden we de 1er Cru's wit uit Bourgogne gekozen, om te zien waar deze wijnen staan in hun evolutie. Besluit is dat deze bijna allemaal al erg mooi drinken, met voor de betere flessen zeker nog reserve. Maar puur gesloten zijn ze zeker niet.

Herwig had het goed bestudeerd: in mei zou de 50ste Euryanthe proeverij plaatsvinden. En dat moest degelijk gevierd worden, vond hij. Wel, het is degelijk gevierd. Oerdegelijk. Niet te geloven hoe degelijk. Fenomenaal eigenlijk.

In restaurant Euryanthe, met het merendeel van de leden van Euryanthe, en toch is het geen officiële Euryanthe proeverij, want we went over to the dark side! Een Barolo proeverij! En dat in een Bourgogne club! Ach, we hebben al Bordeaux gehad, dus dan moet dit zeker ook kunnen. En we hebben het ons niet beklaagd.

Ik zou Donald Trump moeten inhuren als notanemer bij de Euryanthe feestavonden (bedankt voor de tip, Vincent). Enkel hij heeft zo'n rijk arsenaal aan superlatieven (HUUUUGHE! ENORMOUS! FANTASTIC! INCREDIBLE! GIGANTIC!) dat mogelijk voldoende is om de heerlijke reeks wijnen te omschrijven die we dit jaar weer mochten proeven.

Niets liet vermoeden dat deze avond een historische avond was. Alle Euryanthe leden en de occasionele gast waren in het volst vertrouwen dat dit weer een leuke Euryanthe avond zou worden (en dat zou het ook), maar ze waren onwetend. Onvermoedend. Kinderlijk onschuldig. Want wat vanavond zou gebeuren, was nooit gezien. Nooit.

Soms maak je wijnavonden mee die het niveau ver overstijgen. Ik mag zeker niet klagen, ik heb het geluk geregeld te mogen deelnemen aan zo'n proeverijen, maar wat Herwig neerzette in restaurant Nomad behoort tot de absolute top. Icoonwijnen van begin tot einde, jonger tot zeer oud. Spijtig genoeg was een van die iconen gekurkt... Petrus 1959!

Dirk had dit jaar Spanje gekozen als hoofdthema voor zijn Amovinum avond. De eerste reeks waren 13 (jawel) Albariño's, de gekende witte druif uit Galicië waar men de wijnen van Rias Baixas mee maakt. Een reeks die naar verwachting presteerde - eerder middelmatig met 2 wijnen die er wel boven uitstaken: de Gomariz Ribeiro Viño de Encostas de Xistos en de Nana Rías Baixas Attis.

Frank had een speciale Amovinum in petto... Op alle vlakken. Na een inleiding met een kleine Dr. Loosen Auslese verticale (waarbij de 2003 duideijk de beste was), kwam om het zacht uit te drukken een erg variabele reeks op tafel, die enkel gemeen hadden dat ze uit 1999 kwamen en uit het Franse zuiden.

Walter werd 50 en was zo vriendelijk om dat met ons te vieren... samen met een reeks heerlijke wijnen, zoals de Bâtard 1994 van JN Gagnard of 1990 van Leflaive... Dan een verticale Lafite (!) die toch bewijst dat dit een erg moelijke wijn is om te beoordelen - vaak erg streng. De Harlan 1994, daar moeten we niks meer over zeggen.