Bordeaux rood

We blijven onze quarantaine sessies verderzetten... En openen deze keer met Belgisch wit, het project van Vlaams ondernemer Urbain Vandeurzen. Zeker niet slecht, maar te duur voor wat het is (iets dat we vaak denken bij Belgische wijnen).

En ja, no lockdown is holding us back... om online proeverijen te doen. De Voorzitter heeft ondertussen een heel logistiek apparaat in stelling gebracht dat zoals een Zwitserse precisiehorloge mooi op tijd de flesjes deponeert voor de Zoom degustatie 's avonds. Maar vooral zijn geduld en toewijding om al die flesjes te vullen verdienen een applaus!

In deze proeverij vergeleken we de witte Grand Crus van Bourgogne uit de jaren 2011 en 2012. 2011 is een beetje een vergeten jaar na het erg gehypete (en wat overhypete) 2010 voor wit, en voor het opnieuw zeer omhoog geschreven 2012. Maar als je dat blind krijgt, wat zegt dat dan?

Geen Bourgogne thema deze keer bij Euryanthe, dat gebeurt soms. Hoog tijd om eens te kijken hoe het met de rode Bordeaux wijnen uit het uitmuntende jaar 2000 gaat.

Een heerlijke jaarlijkse gewoonte, de Euryanthe feestavond. Niet alleen omdat we prachtige wijnen mogen proeven, maar ook omdat er altijd een extra feestelijke stemming heerst. Deze avond was niet anders.
Prachtige champagnes om te openen: een super Dom Pérignon 2000 Rosé, die net overvleugeld werd door een nog indrukwekkendere Krug 2000.

2010 is een jaar in witte Bourgogne dat discussie blijft geven. Zeker een mooi jaar, maar niet op het niveau van 2008, en lijkt het niet te snel te evolueren? En wat met het risico van premature oxidatie? Tijd dus om eens de grote jongens, de Grand Crus, van dichtbij te bekijken.

Ik zou Donald Trump moeten inhuren als notanemer bij de Euryanthe feestavonden (bedankt voor de tip, Vincent). Enkel hij heeft zo'n rijk arsenaal aan superlatieven (HUUUUGHE! ENORMOUS! FANTASTIC! INCREDIBLE! GIGANTIC!) dat mogelijk voldoende is om de heerlijke reeks wijnen te omschrijven die we dit jaar weer mochten proeven.

De opener van Walters Amovinum avond was een zeer verrassende Belgische Chardonnay uit de Sambre et Meuse regio. Een mooie inleiding voor een 4 witte wijnen van Henri Boillot uit het mooie jaar 2008: 3 Puligny's en de Corton Charlemagne.

2008 is een zeer mooi jaar voor witte Bourgogne, en deze retrospectieve van 1er Cru's kon dat zeker staven. Maar niet alles is positief: nog altijd blijft premature oxidatie een probleem, deze keer met 2,5 premox flessen op 13. De Chavy Puligny was op het randje voor mij, maar de Sauzet Puligny Combettes en de Prieur Meursault Perrières waren schandelijk geoxideerd.

Deze nota's komen op de site als de wereld onder een wit sneeuwtapijt ligt, en dat maakt de herinnering aan deze heerlijke zwoele zomeravond bij Herwig er alleen maar beter op. Voor zijn verjaardag trakteerde hij met een reeks prachtige wijnen, waar ik korte nota's van genomen heb.

Soms maak je wijnavonden mee die het niveau ver overstijgen. Ik mag zeker niet klagen, ik heb het geluk geregeld te mogen deelnemen aan zo'n proeverijen, maar wat Herwig neerzette in restaurant Nomad behoort tot de absolute top. Icoonwijnen van begin tot einde, jonger tot zeer oud. Spijtig genoeg was een van die iconen gekurkt... Petrus 1959!

Eind vorig jaar is de Euryanthe benjamin, Kristof, getrouwd. En wat wil zo iemand als een vrijgezellenavond? Juist ja, een fijne wijndegustatie in een van Antwerpens toprestaurants, De Godevaart. Het blijft me trouwens nog altijd verbazen dat dat nog steeds geen Michelin-ster heeft gekregen.

Ive ging van start met een strakke verticale in wit van 4 flessen. Goed als we zijn werd Chablis vanaf fles 1 geraden, en was het een mooi overzicht van de 1er Cru Vaillons van Dauvissat, die allemaal dicht bij elkaar lagen qua score.

Er is heel veel dat geen vat heeft op Guy. Onverstoorbaar is een terecht epitheton. Maar zelfs bij hem komen en gaan de jaren, en kan ook hij niet ontsnappen aan belangrijke verjaardagen. Maar kijk, dat vinden wij nu eens niet erg zie, want Guy die weet tenminste hoe je dan je wijnvrienden verwent!

Op de wintereditie van Guy's proeverij bogen we ons over Bordeaux 1995. Het was wel wat werken, 25 wijnen in het thema. Maar erg boeiend wat mij betreft: ik blief wel een mooie, klassieke Bordeaux uit een archetype klassiek jaar als 1995.

Met een aantal wijnliefhebbers afgesproken om een Haut-Médoc 1982 degustatie op te zetten, met daarbij zeker de toppers. Wel, het werd zoals men mag hopen een prachtige proeverij. De wijn van de avond voor mij was de Mouton-Rotschild 1982, de tweede wijn die ik ooit 101 punten wou geven... Want net daarvoor vond ik de Latour de absolute perfectie, maar de Mouton was echt nog beter.

Ive's eerste Amovinum! Natuurlijk begint Ive met een reeks Duitse Rieslings, u kent hem misschien niet, maar ik wel, dus deze reeks is zeker geen verrassing. Nu, mij niet gelaten, het was een mooie reeks, wel niet allemaal even makkelijk op dit ogenblik (sommige wijnen te jong) en met meningsverschillen onder de proevers.

De laatste van de drie lichtjes fantastische Londonse proeverijen met enkele internationale leden van de Mark Squires bulletin board. De wijnen waren erg uiteenlopend, gewoon een hele reeks magnifieke flessen. Mijn grootste indruk die avond maakte mij de Quinta do Noval Nacional 1970 - mijn eerste Nacional, en wat voor een... Echt niet voorstelbaar. Blij dat ik dat eens kon proeven.

Het tweede deel van de Rioja 1994 reeks (eerste deel vorig jaar), en dit deel was ook kwalitatief veel hoger. Erg mooie (maar moderne) Culmen de Lan and Dominio de Conte Reserva. Daarna een reeks Bordeaux 1994, met een teleurstellende Mission Haut Brion en een winnende Montrose.

Wie niet gelooft dat de witte Bourgognes 1996 erg snel geëvolueerd zijn en dus eigenlijk al voor het merendeel over the hill, moet maar snel eens wat relevante wijnen proeven... Niet mooi. En wie niet gelooft dat 2000 in Bordeaux een erg sterk jaar is, moet maar eens de "sleepers of the vintage" proberen - erg lekkere wijnen voor erg redelijke prijzen.

Walter werd 50 en was zo vriendelijk om dat met ons te vieren... samen met een reeks heerlijke wijnen, zoals de Bâtard 1994 van JN Gagnard of 1990 van Leflaive... Dan een verticale Lafite (!) die toch bewijst dat dit een erg moelijke wijn is om te beoordelen - vaak erg streng. De Harlan 1994, daar moeten we niks meer over zeggen.

Dirk had voor zijn 50ste een nog mooiere degustatie dan gewoonlijk opgezet... Waar moet ik beginnen? De Guy Amiot Montrachet 1992 is een van de allergrootste witte wijnen die ik ooit dronk, de Musigny Blanc was fantastisch. En dan eindigen met de absoluut somptueuze Guigal 1990 La Mouline... Heerlijk gewoon.