Michiel

Franks Amovinum begon met een koppeltje redelijke Chardonnay's, om over te gaan naar het eerste rood thema: Barolo 2010. De wijnen lieten zich niet echt makkelijk proeven, en sommige leken meer geëvolueerd dan je zou verwachten, vooral dan de Cogno Ravera en de Brezza Sarmassa.

Walter opende met 2 schuimwijnen die erg dicht bij elkaar scoorden, de Champagne Brut Réserve van Duval-Leroy en de toch wel verrassende Belgische Brut Blanc de Blancs van Chant d'Eole, die wel een duidelijk andere stijl is dan de typische Champagne.

De zomer inspireerde onze club om eens een zomers thema aan te snijden: Rosé! Niet minder dan 12 rosés werden (natuurlijk) blind geproefd en beoordeeld. Met toch een paar interessante conclusies.

Deze keer moesten de Euryanthe leden echt laten zien dat ze iets kunnen: uit een blind geserveerd koppel telkens de Meursault van de Puligny-Montrachet onderscheiden. Wel, wie het niet wil geloven mag het zelf eens proberen, maar evident is dat niet.

Hans opende zijn Amovinum met een reeks Saint-Aubin 1er Cru En Remilly 2014 met een Puligny als blindganger... die duidelijk de mindere was. Saint-Aubin nooit onderschatten!

Jamie opende zijn eerste Amovinum met 2010 Chablis 1er Cru Butteaux, waar de Raveneau net voor de Louis Michel uitkwam, en de Piuze toch wel teleurstelde.
Op naar een eerste thema rood: Vosne-Romanée villages ook van 2010, met een Duitse blindganger. Mooie reeks in het algemeen, met de Emmanuel Rouget als groepsfavoriet.

Guy startte zijn Amovinum met drie koppeltjes Meursault 1er Cru, telkens van een verschillende top-terroir in die gemeente. Hij had zijn koppeltjes mooi geordend, want blind kwam steeds de tweede wijn als beste naar boven.

Ik startte mijn Amovinum met een horizontale van Raveneau 2002. Het was geen onverdeeld succes - de Butteaux was gekurkt, de Montée de Tonnerre gaf niet echt thuis. Enkel de Grand Cru's, en dan vooral de Les Clos, speelde echt op niveau.

Frank startte met een reeks Nieuw-Zeelandse Sauvignon Blanc, waarbij de de Dog Point Section 94 als beste naar voor kwam.
Op naar het zwaardere rode werk: Argentijnse Malbec, een aantal van de cuvées van Catena Zapata uit 2009. De scores liggen vrij dicht bij elkaar, maar de winnaar van deze reeks was de Adrianna.

Deze keer verzorgden Thomas en Kristof een Euryanthe avond. En dat hebben ze met verve gedaan. Openers waren twee dégorgement tardif cuvées van Jacquesson, zonder twijfel al de beste Jacquesson champagne die ik al proefde.

Het thema van deze avond was rode Bourgogne Grand Cru uit dat zo smakelijke jaar 2007. Maar om te starten eerst een mooi trio Bollinger Grande Année, waar de 2000 het voor mij net haalde voor de 1996 en de 2005. Die 2000 leek in het perfecte drinkvenster te zitten.

Frans opende zijn Amovinum avond met een reeks Rieslings van minstens 10 jaar oud uit de 5 belangrijkste Duitse appellaties. Robert Weil uit Rheingau won deze mooie reeks voor Gunderloch uit Rheinhessen.
Dan een verticale van Domaine de la Mordorée Châteauneuf-du-Pape Cuvée La Reine des Bois, waar de 2007 mooie balans toonde en de reeks won.

Hans begon met een leuke verticale van de Puligny-Montrachet villages van Paul Pernot. Buiten de gekurkte 2010 allemaal dicht bij elkaar qua niveau, met de 2012 als beste.

2006 in rode Bourgogne blijft toch een jaar met meerdere gezichten. Vele wijnen beginnen duidelijk mooi open te komen maar andere hebben duidelijk nog tijd nodig. De wijnen zijn vaak smakelijk, open, zeer pinot, maar sommige zijn dan weer wat te rijp, haast wat jammy. Hoog tijd dat Euryanthe zich nog eens over het probleem zou buigen.

Op een mooie avond samenkomen met goede vrienden, rond een lekkere tafel en met mooie wijnen. Niet slecht lijkt me. De hele avond was een parade van uitzonderlijke wijnen, met maar twee bemols: een zeer eigenaardige Roberto Voerzio Cerequio 2007 (heb ik al beter gedronken) en een gekurkte Lafleur 1994.

2010 is een jaar in witte Bourgogne dat discussie blijft geven. Zeker een mooi jaar, maar niet op het niveau van 2008, en lijkt het niet te snel te evolueren? En wat met het risico van premature oxidatie? Tijd dus om eens de grote jongens, de Grand Crus, van dichtbij te bekijken.

Als proefthema deze keer bij Euryanthe hadden we de 1er Cru's wit uit Bourgogne gekozen, om te zien waar deze wijnen staan in hun evolutie. Besluit is dat deze bijna allemaal al erg mooi drinken, met voor de betere flessen zeker nog reserve. Maar puur gesloten zijn ze zeker niet.

Peter had voor zijn Amovinum flink strakke thema's opgebouwd. De starter was een trio Grüner Veltliner van Josef Dockner uit het Kremstal, mooie wijnen met een minerale toets. Dan een trio van S.A. Prüm vanop een van de mooiste Duitse Riesling wijngaarden: Wehlener Sonnenuhr, met de beroemde zonnewijzer midden tussen de wijnranken. Niet slecht maar ik had iets meer verwacht.

Walter opende zijn Amovinum met 3 Chardonnay's 2014 uit België gepaard met 2 Rully's van Belleville, allemaal blind natuurlijk. Beste uit de reeks was Belgisch hoor, en (zoals al eerder) weer Clos d'Opleeuw, nu met de Cuvée Prestige Pleistoceen. Het niveau van Belgische wijnen blijft in stijgende lijn gaan.

Naar goede gewoonte kregen Herwig, Guy en ikzelf weer de uitnodiging van John Monard om bij hem op de Wijnmakelaarsunie de nieuwe jaargang van de domeinen Coche-Dury en Henri Boillot te komen proeven. Zoals steeds werden de wijnen blind geserveerd, en met John weet je nooit wat je allemaal door elkaar gaat proeven, dus aandacht is geboden!

Guy opende zijn juni avond met een mooie reeks witte Bourgogne 2011: telkens van een domein de Puligny-Montrachet villages gekoppeld aan een top 1er Cru van het domein. Blind geproefd kwam enkel bij Paul Pernot het klasseverschil niet naar boven - de 1er Cru van het domein was dan ook een discussiefles. Leuk thema!

Herwig had het goed bestudeerd: in mei zou de 50ste Euryanthe proeverij plaatsvinden. En dat moest degelijk gevierd worden, vond hij. Wel, het is degelijk gevierd. Oerdegelijk. Niet te geloven hoe degelijk. Fenomenaal eigenlijk.

Ive begon zijn Amovinum met een trio jonge Duitse Riesling uit 2015, allen van een mooi niveau. Vervolgens een kleine verticale Raveneau Chablis Butteaux, met een premox 2005, en zeer mooie 2006 en 2008.
Op naar rood met een trio uit Campania, met een wat teleurstellende Serpico 2001 maar een heel mooie Syriacus 1997 - toch al 20 jaar oud.

Zoek je strakke wijnthemas? Dan moet je bij Guy zijn. De meester van de strakke thema's. Jaren is hij er mee bezig om de juiste thema's bij elkaar te sprokkelen. Maar dat vind ik fantastisch, da's erg leerrijk.