Euryanthaine - This Band of Brothers

Hebt u al eens een wijn gedronken uit... South Dakota? Gekweekt in het Rosebud Sioux-reservaat? Alle wijn gemaakt van één struik die tot 15 meter hoog groeit? Wel, da's die eerste wijn in deze Euryanthaine. Ik had ook graag gezegd dat hij lekker was, maar dat was hij niet.

Maar interessant zeer zeker wel, dit is de eerste wijn die ik proef van een inheemse Amerikaanse druif (dus niet Vitis Vinifera, waar alle wijn die we typisch kennen onder valt, maar Vitis Riparia). De wijn is misschien matig, maar deze inheemse rassen hebben wel de wijnwereld gered, omdat hun wortelstokken bestand zijn tegen Phylloxera en dus overal aanwezig zijn. Het is zelfs zo dat er langs de Rhône en de Garonne wilde exemplaren van deze Vitis Riparia staan, geschoten uit de aanwezige wortelstokken.

De witte wijnen kwamen van overal een beetje: een heel mooie Oostenrijkse Riesling van Nigl, een matige Piemontees gemaakt van de inheemse Timorasso druif, een haast karikaturale Sauvignon Blanc van Spottswoode... Dan een Bourgondisch koppel: een mooie Meursault Perrières 2004 van Pierre Morey, die normaal gekoppeld moest zijn de 2005, maar die was vreselijk prematuur geoxideerd, dus heeft de Voorzitter daar een Raveneau Montée de Tonnerre 2005 naast gezet die een waardige vervanger bleek.

Op naar rood, met eerst twee koppeltjes top Grand Cru Bourgognes: Echézeaux en Clos Vougeot, met Gérard Mugneret en Mugneret-Gibourg als beste tegen sterke competitie. Dan een koppel Cabernet Sauvignon: een klassieke topper uit Italië tegen een klassieke topper uit Napa. Voor mij was de Sassicaia net beter, anderen prefereerden de Dominus.

Terug naar Bourgogne, deze keer 2 koppeltjes 1er Cru Nuits-Saint-Georges, maar die speelden op een hoog niveau. Voor mij was de Gérard Julien de beste Bousselots en Méo-Camuzet de beste Murgers, maar het was close.

Italië! Een triootje Barolo's van redelijk maar (nog) niet hoog niveau, zijn natuurlijk nog schabouwelijk jong.

Op naar Spanje voor de magie van Raúl Pérez, twee prachtige Ultreia Valtuille, met voor mij de 2008 net iets beter dan de 2010. De rode reis stopt in de zuidelijke Rhônes met 2 Châteauneufs 2005 op niveau en voor mij evenwaardig.

De zoete afsluiter was een mooie maar niet grote Keller Auslese.

Heel mooie avond in goeie zoomcompanie, en dit waren de favorieten van de groep: op 1 de Mugneret-Gibourg Clos Vougeot met 19 punten, op 2 de Gérard Mugneret Echézeaux met 14 punten, op 3 de Le Moine Echézeaux met 13, op 4 de Sassicaia 2007 met 6.