Amovinum bij Alain: Oostenrijks wit, Irouléguy rood, Brunello 2006 deel 1

Alain combineerde eigenzinnig met traditioneel, dat vind ik altijd leuk. Eerst een reeks witte Oostenrijkers (niemand die het blind kon plaatsen), met vooral Grüner Veltliner, wat niet altijd een van mijn favoriete druiven is, ik vind dat die wijnen te vaak iets snoepig hebben dat ik snel beu ben, maar de Lusthausberg van Josef Dockner was wel een mooie wijn. Daarnaast waren er ook wijnen gemaakt van Roter Veltliner, Weissburgunder (Pinot Blanc) en Neuburger.

Dan nog meer eigenzinnig, een reeks Irouleguy's. Ik wil u deze quote van Jancis Robinson uit de uitstekende Oxford Companion to Wine niet onthouden: "Unique and isolated French wine appellation in basque country in the extreme south west of the country fuelled almost entirely by national pride. The language and lettering used on labels here are distinctively Basque, with a heavy sprinkling of Xs." En dat is spot on. Het lemma eindigt met "Domaines Brana and Arretxea are two of the most renowned producers [...]" en dat was wat we proefden, maar helemaal overtuigen deed het niet. Maar leerzaam, dat zeker. En da's altijd fijn.

Een zucht van verlichting ging door de groep bij de volgende wijnen - deel 1 van Alain's Brunello 2006 reeks. Mooi jaar, gestructureerd, maar niet alle wijnen konden overtuigen. De Piaggione van Salicuti was ieders favoriet, heel mooie Brunello.

Als afsluiter nog een mooi en stijlvol koppel Barolo's uit 2008, die al verrassend drinkbaar waren - het lijkt er inderdaad op dat de stijl in die regio aan het veranderen is.