Euryanthe - Meursault Perrières 2014 deel 1

Een aantal jaren geleden hebben we als club het thema Meursault Perrières 2014 verzameld, top wijngaard in een topjaar, en dit jaar gaan we die beoordelen over twee avonden - want het zijn er 28 in totaal.

De interessante "grower champagnes" waren mooie openers voor de reeks Meursaults. Deze keer heb ik ook in Euryanthe de scores van elke proever genoteerd (zoals ik bij Amovinum doe), om tot een sluitende ranking te komen.

In het algemeen waren we helemaal niet overdonderd van deze reeks - degelijke wijnen, maar buiten de Potinet-Ampeau en de Bouzereau niets wow. Toegegeven, de grote kanonnen van de appellatie (Coche-Dury, Comtes Lafon, Roulot...) zitten hier nog niet tussen, dus was dat misschien niet echt verbazend toen we de etiketten te zien kregen. De winnaars waren wel verbazend, alsook de degelijke prestaties van Boyer-Martinot en Darviot-Perrin... Domeinen die we normaal nooit tegenkomen. Interessant!

O ja, enkel de Pierre Morey had echte premox, de Pacalet was op het randje.

Aan tafel dan rode reeksen: eerst een heel mooi trio Bordeaux 2000, die jaargang begint goed in zijn plooi te vallen. De Ducru als beste, in tegenstelling tot een proeverij 5 jaar geleden waarbij die niet in de juiste spot zat, dus het wachten heeft zeker geloond.

Dan een reeks interessante Bourgognes, met een majestueuze Musigny van Voguë in 2007, een beetje cult met Arnoux-Lachaux Vosne 2018, en hyper cult met een heel mooie Kei Shiogai Pommard Poisot 2020.

De afsluitende Yquem 1969 was weeral magistraal, weer een jaargang die we nog niet eerder hadden gehad, en ook weer zo'n jaar dat een ramp was voor rode Bordeaux wijnen, maar waarin de zoete wijnen van Sauternes of Barsac duidelijk een ander gezicht hebben.