Bij Guy - Sancerre, Corton-Charlemagne, Barbera, Grand Cru Morey-Saint-Denis, Loire Moelleux

Ook bij de december proeverij van Guy was ik er niet, en ook hij heeft toch graag de groepscores op Vinotopia, tot 't nut van 't algemeen. Hieronder volgt de algemene observatie van Guy, alle wijnen hebben de groepscores.

Het eerste thema werd met de inzet van de pure sauvignon-neus van Comtes Lafond – niet te verwarren met het gelijknamige domein (zonder d) uit Bourgogne – snel geraden. Met de superieure fles van H. Bourgeois werd ook het jaartal herkend. Het eerste trio wit werd afgesloten met een slechte topfles van Vacheron (vin pommadée).

Het tweede trio was voor enkele proevers een beproeving omdat de eerste twee wijnen erg geëvolueerd waren. De scores lieten dan ook grote verschillen in appreciatie zien. Alleen over de PYCM waren de proevers het unaniem eens: alweer een topfles! Ondanks een verstandige opmerking over een aanwezige honingtoets – vaak verwijzend naar grand cru in de fles – was het merendeel van de proevers overtuigd een trio uit Meursault - al dan niet 1er cru – in het glas te hebben.

Volgde het eerste kwartet rood: een voltreffer. De barbera’s 2010 maken hun reputatie waar. De traditioneel gemaakte Conca Tre Pile had het nadeel als eerste te komen en werd lichtjes underscored. De drie daarop volgende, modern gemaakte wijnen scoorden in stijgende lijn. Een beetje averechts met het scoreverloop was de overtuiging bij de eerste twee barbera in het glas te hebben om bij de laatste twee te switchen naar (Argentijnse) malbec.

Dan het tweede kwartet rood. Geen vergissing mogelijk: dit waren vier zeer mooie pinot noirs uit de Côtes-de-Nuits.Van de vier grand cru’s uit Morey, scoorde de volledig op dronk zijnde Clos-St-Denis het hoogst dankzij zijn grote finesse en kaleidoscopische neus. De Clos de Tart had ongetwijfeld nog het grootste potentieel van dit kwartet. Wie 2007 verguisde in Côtes-de-Nuits, mag daar nu diepe spijt over hebben!

De degustatie werd afgerond met een laatste trio wit van de Chenin Blanc, die – laat geoogst in de Loire - tot bijzonder fraaie bewaarwijnen kan leiden. Ondanks de likeurachtige concentratie van vooral de twee laatste wijnen van het trio, kwamen deze nooit plakkerig over. Dat is te danken aan de stevige zuren die de Chenin Blanc in zijn sap behoudt. Een verademing, want het ging niet om de duurdere SGN of 1er tri’s, maar om eenvoudige Coteaux-du-Layon wijnen. Zeker de cuv. Amphitrion – indertijd aangekocht voor het equivalent van 4 euro - kan de toets met de betere Sauternes doorstaan.